Kırıkkale Üniversitesi’ne tepki: Bu yanlış karardan acilen dönün

AK Parti Kırıkkale Milletvekili Mustafa Kaplan, Kırıkkale Üniversitesi kampüsünden eski İçişleri Bakanı ve üniversitenin kurucu rektörü Prof. Dr. Beşir Atalay’ın isminin kaldırılmasına sert reaksiyon gösterdi. Kaplan, kelam konusu kararın ne kamuoyuna açıklanabilir bir münasebeti olduğunu ne de vicdanlarda bir karşılık bulduğunu belirtti.

KAMUOYUNA SAYGILARIMLA

AK Parti, milletimizin inancıyla, mücadelesiyle ve vefa duygusuyla yoğrulmuş bir siyasi harekettir. Bu kutlu yürüyüşün taşıyıcılarından biri de Prof. Dr. Beşir Atalay’dır. Hem Kırıkkale Üniversitesi’nin kurucu rektörü olarak, hem de bu şehre ve ülkemize… pic.twitter.com/Ow3CbQBk1B

— Mustafa Kaplan (@mvmustafakaplan) August 3, 2025

Kararın toplumda kırgınlığa neden olduğunu söz eden Kaplan, “Prof. Dr. Beşir Atalay, sadece bu üniversitenin temellerini atan kişi değildir; Kırıkkale’ye kazandırdığı sayısız hizmetle bu kentin kalkınmasına öncülük etmiş bir isimdir.” dedi.”7 yıldır neredeydiniz?”

Kaplan, “Madem bu ismi kaldırmak üzere bir niyetiniz vardı, 7 yıldır neredeydiniz? Beşir Atalay ismi 2017’den bu yana o yerleşkenin girişinde duruyordu. Artık böylesi hassas bir devirde bu adımı atmanızın ardındaki asıl sebep nedir?” diye sorarak kararın zamanlamasına dikkat çekti.

“ŞEHİT AİLELERİNİN BU TÜRLÜ BİR TALEBİ YOK”
“Şehitlik hepimiz için kutsaldır” diyen Kaplan, şehitler ismine yeni yatırımlara isim verilmesini desteklediklerini belirtti.

Kaplan “Üstelik ‘şehit ailelerinin talebi’ üzere gerçekle bağdaşmayan bir münasebete sığınmak ise tam manasıyla kamuoyunu yanıltmaktır. Şehit ve Gazi Aileleri Derneği Liderimize şahsen sordum; ‘Böyle bir talebimiz olmadı, yalnızca isim değiştirildikten sonra nezaketen teşekkür ziyaretine gittik’ dedi. Gerçek budur.” dedi.

“BU ANLAYIŞLA KAMU KURUMU YÖNETİLEMEZ”
Karar alınırken kentteki siyasi temsilcilerin dışlanmasını da eleştiren Kaplan “Bu tıp değerli hususlarda siyasi iradeyi ve milletin vekillerini devre dışı bırakmak, en hafif sözle ciddiyetsizliktir. Bu anlayışla kamu kurumu yönetilemez.” tabirlerini kullandı.
Kaplan, üniversite idaresini bu karardan dönmeye çağırdı.

ALİ YALÇIN’DAN SERT REAKSİYON: BEDEL ÖDEMİŞ BİR İSME VEFASIZLIK

Memur-Sen Genel Başkanı Ali Yalçın, sosyal medya üzerinden yaptığı açıklamada, yerleşke isminin “Şehitler Kampüsü” olarak değiştirilmesinin şehitlere saygısızlık olarak algılanmaması gerektiğini vurgularken, esasen bu kararın Beşir Atalay’a yönelik açık bir vefasızlık içerdiğini belirtti.

Yalçın açıklamasında şu sözlere yer verdi:

“28 Şubat sürecinde omurgalı durmuş, bedel ödemiş, birçok ilim adamının yetişmesine vesile olmuş; kurucu rektörlükten başbakan yardımcılığına, içişleri bakanlığına kadar değerli vazifeler üstlenmiş bir büyüğümüzdür Beşir Atalay. Şahsı ile birlikte hatırını gözetenlerin de incitildiğine inanıyoruz.”

ALİ YALÇIN: BEŞİR ATALAY KARARI TEKRAR DEĞERLENDİRİLMELİ

Ali Yalçın, Kırıkkale Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Ersan Aslan’ın ulusal ve yerli duruşuna işaret ederek, senatonun aldığı bu kararı tekrar gözden geçireceğine dair inancını da lisana getirdi:

“Rektör Aslan’ın sağduyulu davranacağını, bu kalpleri inciten ve karşılık bulmayan senato kararını tekrar değerlendireceğini düşünüyoruz.”

“VEFA ELBİSESİ YIRTILMASIN” VURGUSU

Yalçın açıklamasında, Memur-Sen’in kurucu genel başkanı olan “Yedi Güzel Adam”dan merhum Mehmet Akif İnan’ın Beşir Atalay ile olan dostluğuna da dikkat çekerek, şu dizeleri hatırlattı:

“Bütün giysileri yırtsak yeridir, kâfi bize vefa elbiseleri.”

Bu sözlerle, yaşanan kararın yalnızca bir isim değişikliği değil, birebir vakitte bir kadirşinaslık testine dönüştüğünü tabir etti.

YASİN AKTAY:  NASIL ANLATABİLİRDİM Kİ, BEŞİR ATALAY İSMİNİN ÜNİVERSİTESİNDEN SİLİNİŞİNİ?

Açık bir vefasızlık öğreneği olan isim değişikliğin köşesine taşıyan Yeni Şafak müellifi Yasin Aktay ise “Nasıl anlatabilirdim ki, Beşir Atalay isminin üniversitesinden silinişini?” başlığıyla yayınladığı yazısında “Bir müddettir siyaset dışında olması hasebiyle siyaseten dokunulabilir görülebilmesi onun akademik olarak hak ettiği isme de dokunulabileceği izlenimi vermişse, o izlenimle hareket edenlerin akademisyenlikleri elbette çok önemli sıkıntılı.” tabirleriyle karara reaksiyon gösterdi.

Dedem Korkut insanlara doğar doğmaz değil, onları karakterize edecek belirli bir iş yaptıktan sonra verirmiş isimlerini. Kimi beşerler ise taşıdıkları isimleri insanların zihnine fakat aşikâr işlerinden, misyonlarından sonra, o işlerle o misyonlarla özdeşleşerek kazırlar. O isim de o denli kolaylıkla sökülüp atılamaz.

Temmuz İhtilalinin yıldönümünde olayın siyasi, memleketler arası bağlar ve kültürel boyutlarını tartışmak üzere bulunduğum Bangladeş’te beni davet eden fikir kuruluşu benim konuşmacı olduğum bir gala yemeği verdi. Türkiye ve Bangladeş ortasındaki alakaları merkeze alan galaya birçok üniversite rektörü de katıldı. Rektörlerin ilgisi tabi şahsımdan çok Bangladeş’ten bir güneş üzere görünen Türkiye’ye, tarihine ve önderine yönelik bir ilgiydi. Onların birçoğuyla konferanstan sonra ayrıyeten yemekte de bir ortaya geldik, Üniversite üzerine konuştuk. Ülkelerimizin üniversite kalitesinin geliştirilmesi üzerine, bilhassa Türkiye ve Bangladeş üniversiteleri ortasında yapılabilecek iş birlikleri üzerine bir sohbet. Tam bu sohbetin ortasındayken baktığım telefonumdan bizim üniversitelerimize dair içime bir sancı olarak saplanan bir haber okudum. Kırıkkale Üniversitesi Senatosu, 2017 yılında Üniversite Yönetim Kurulu Kararı ile belirlenen “Kırıkkale Üniversitesi Prof. Dr. Beşir ATALAY Kampüsü” isminin verilmesi kararının iptal edilerek, Üniversitemiz yerleşke isminin “Kırıkkale Üniversitesi Şehitler Kampüsü” olarak değiştirilmesinin uygunluğuna; Katılanların oy birliği ile” karar vermiş.

İlk anda “Nasıl yani?” diye reaksiyon verdim tabi. Nasıl ve neden olur bu türlü bir şey?

Yaşayan bir insanın isminin bir üniversiteye yahut diğer bir müştemilata verilmesi esasen her vakit problemli bir durum lakin verilmişken o ismin alınması çok daha sıkıntılı. Manevi kişiliğe bir akındır. Birçok yaşayan siyasalın ismi bir biçimde üniversitelere, kurumlara, caddelere, sokaklara veriliyor. Bu politikler muhalif bir siyaset idaresi devraldığında çok kolay gaye haline gelebiliyor. Bu, Türkiye’de maalesef sık sık yaşanan bir şey. Kolay verilebildiği kadar kolay alınıyor isimler. Biraz da isimlendirmelerin çok keyfi ve çok fazla siyasi heveslerle yapılıyor olmasından. Fakat siyasi nezaket aslında bu isimlendirmelerde muhalefet ortasında bir centilmenlik düzeyinin gözetilmesini bekler. Verilen isimler o kadar kolay alınmamalı ne yaşayanlardan ne de müteveffalardan.

Onu geçelim. Birtakım isimlendirmeler ise o kadar doğal o kadar hak edilmiş olur ki, kimsenin o isimlere dokunamaması gerekir. Misal, Beşir Atalay’ın Kırıkkale Üniversitesi’nde isminin bulunması Hocanın şahsını da aşan bir sembolik ehemmiyeti haizdir. Beşir Hocanın ismi Kırıkkale Üniversitesi’ne bir yama üzere, siyasi bir işgüzarlıkla verilmemiştir. Onun ismi taa 28 Şubat’tan itibaren oynadığı rol hasebiyle, ayrıyeten üniversiteye hem kurucu rektörlüğüyle hem de sonrasında siyasi makamıyla yaptığı emsalsiz katkılarla resen kazınmıştır.

Turgut Özal’ın Türkiye’de kalkınmanın ve demokratikleşmenin kültürel ve sosyolojik aracı olmak üzere açtığı üniversiteler ortasında Kırıkkale Üniversitesi’nin özel bir yeri vardı. Bu üniversiteye rektör olarak DPT’deki çalışmalarından ve çok daha geniş arkaplanından bildiği Beşir Atalay’ı atarken rastgele bir tercih yapmış değildi. 28 Şubat tıpkı vakitte Özal’ın demokratikleşmenin bir kanalı olarak devreye soktuğu üniversiteleşmeye karşı da bir darbeydi. Özal’ın atamış olduğu birçok rektör YÖK tarafından istifaya zorlanmıştı, lakin Beşir Hoca bütün baskılara karşın istifa talebini reddetmiş ve misyondan alınmıştı. Onun yalnızca bu duruşu bile geçmiş ve gelecek beklenen kusurlarını bile gideren bir ayrıcalık tanımalıydı. Onun ismi yalnızca bir devir güç ve nüfuz kazanmış bir siyasalın ismi üzere değildi. Tersine siyasi uğraşından çok üniversitesine sahip çıkmış bir akademisyenin duruşu olarak ziyadesiyle hak edilmiş bir isimdi. O isme dokunmak birebir vakitte 28 Şubat’ın temsil ettiği ne varsa onunla tıpkı yere düşmek, buna karşılık o karanlık periyoda karşı yaşanmış bütün hisleri, duruşları, çabaları yok saymak manasına gelmeliydi.

Beşir Hoca 23 yıldır Türkiye’yi yönetmekte olan AK Parti’nin kuruluşunda ve sonrasında ortaya konulan bütün siyasetinde bilimsel ve entelektüel yaklaşımıyla çok değerli katkılarda bulunmuş bir insan. Siyasette faal olduğu periyotlarda ismi her vakit AK Parti’nin bütün olumlu siyasetlerle özdeşleşmiştir: Siyasetin sosyoloji ile, alan araştırmalarıyla güçlü bağının tesisi ve korunması, insan hakları, demokratikleşme ve özellikle demokratik açılım ve tahlil sürecinde çok değerli bir rol oynadı. Bir müddet evvel yayınlanan hatıratı münasebetiyle onun bu katkılarına burada bir daha değindik. Tahlil sürecinde elini taşın altına koyan yaklaşımı hasebiyle birçok kısmın maksadı de oldu. Halbuki bugün gelinen “Terörsüz Türkiye” ufku büyük ölçüde onun katkıda bulunduğu bir yerde açılmıştır.

Bu manada aslında Beşir hocanın Kırıkkale Üniversitesi ile özdeşleşen ismi kendi şahsını da aşan bir bahis olmuştur. Evvelce yahut sonradan hangi siyasi pozisyonlarda bulunmuş olursa olsun, o isim o şahsî boyutları aşıyor. 28 Şubat sürecinde Türkiye’de toplum olarak yaşanmış bir çabanın sembollerinden birine dönüşüyor ismi. O ismin sembol niteliğini her şeyden evvel akademisyenlerin daha fazla takdir etmesi beklenirdi. Bilimsel özgürlükle, özerklikle, kaliteyle daha fazla ilgili olması gereken akademisyenlerin bir akademisyenin ismine bu kadar kolay dokunabilmiş olması elbette sıkıntılı.

Beşir Atalay siyasette etkin olmaya devam ediyor olsaydı bu karar alınabilir miydi? Elbette alınamazdı. Bu durumda üniversitede ismi bulunan bir akademisyenin ismini yalnızca siyasi pozisyonu kalmamış olması hasebiyle bu kadar kolay harcayabilen akademisyenlik de problemli. Siyasete karşı akademisyenler korumayacaksa akademisyenin vakarını, kim koruyacak?

Bir müddettir siyaset dışında olması hasebiyle siyaseten dokunulabilir görülebilmesi onun akademik olarak hak ettiği isme de dokunulabileceği izlenimi vermişse, o izlenimle hareket edenlerin akademisyenlikleri elbette çok önemli problemli. Üniversite senatosunun aklına bu türlü bir şeyin gelmiş olması, hele bu türlü bir teklife katılanların hiçbirinin itiraz etmeksizin oybirliğiyle karar verebilmiş olması çok daha sıkıntılı.

Bangladeş üniversitelerinin rektörlerine anlattığım Türkiye Üniversitesi bu değildi şüphesiz, olamazdı. Nasıl anlatabilirdim ki?